In sommige gevallen kan een “Einfamilienhaus” ook bestaan uit twee wooneenheden, waar het ondergeschikte appartement een “Einliegerwohnung” of een zelfstandig appartement wordt genoemd. Hierbij maakt het er niet uit of het ondergeschikte appartement van het hoofdgebouw wordt gescheiden door afzonderlijke ingangen of gelegen is op verschillende verdiepingen, zolang de omvang ervan maar niet groter is dan 80% van het hoofdappartement. Als het ondergeschikte appartement echter zijn eigen sanitaire en permanente kookgelegenheid heeft, wordt het gehele gebouw beschouwd als een “Zweifamilienhaus”, zoals omschreven in de Duitse belastingwetgeving. “Einliegerwohnungen” zijn meestal alleen te huur, maar tegenwoordig is de vraag naar hen zeer laag door de hogere levensstandaard. Bij het huren van een “Einliegerwohnung” is het echter belangrijk om op de hoogte te zijn van verschillende wetten en voorschriften die van toepassing zijn op dit specifieke soort woning, met name met betrekking tot de beëindiging van het contract.