Het Duitse woord “Wohngemeinschaft”, vaak afgekort “WG”, kan vertaald worden als een gedeelde accommodatie. Het gaat meestal om meerdere, meestal niet-verbonden mensen die samen in een appartement of huis wonen, met keuken- en toilet- en badfaciliteiten. Plaatsen in “Wohngemeinschaften” worden vaak verhuurd als kamers, of “Zimmer”. Dit type woning is bijzonder populair bij studenten omdat het meestal minder duur is dan het huren van een eigen appartement. Het sociale leven in gedeelde appartementen kan verschillende afmetingen hebben: In een “Zweck-WG” leven mensen alleen om economische redenen en zijn ze niet geïnteresseerd in persoonlijke relaties met hun kamergenoten. “Nicht-Zweck-WGs”, daarentegen ligt de nadruk vooral op die sociale relaties tussen kamergenoten. Dit houdt vaak in dat er regelmatige gezamenlijke activiteiten en een grotere interesse zijn om elkaar te leren kennen.

Meestal is er één persoon die als hoofdhuurder, of “Hauptmieter” functioneert en een contract heeft met de eigenaar van het appartement of huis. Op grond van toestemming van de verhuurder, verhuurt deze persoon de kamers naar andere mensen als “Untermieter” en maakt een contract met hen, dat “Untermietvertrag” in het Duits wordt genoemd. In sommige gevallen is het echter ook mogelijk dat alle leden van de “Wohngemeinschaft” hoofdhuurders zijn in het contract met de verhuurder of dat de verhuurder direct contracten legt die elk afzonderlijk lid. Voor elke optie gelden verschillende regels en voorschriften, die belangrijk zijn om van op de hoogte te zijn.